Odlot nr 7

Odlot nr 7

                Rodzeństwo Kubiaków od godziny wnosiło bagaże na 4 piętro jednego z bloków przy ulicy Krakowskiej. Żory były małą miejscowością, ale brunetka nie spodziewała się, że aż tak. Dostrzegła bowiem sylwetkę uśmiechniętego przyjmującego, zmierzającego w ich stronę.

- Pomóc wam?

- A ty, co? Dobra wróżka? Zjawiasz się znikąd – spytała.

- Tak się stało, że mieszkam w bloku naprzeciwko – zabrał z rąk Kubiakówny ciężkie pudło.

Brunetka podziwiała zgrabny bartmanowy tyłek. Musiała przyznać, że ciągle miała na niego ochotę.

- Dziękuję za pomoc. Jeszcze się przydasz – odpowiedziała.

- Na które?

- Na 4 niestety, ale raz raz. Nie torujmy trasy – odruchowo zamachnęła się i klepnęła go w pośladki.

- A, Jusia!

- No co? Nie mów, że tego nie lubisz – zdziwiła się.

- Zbyszek lubić, bardzo lubić – siatkarz mrugnął do dziewczyny.

- A tu co tak wesoło? Cześć Zibi. Widzę, że moja siostra cię najęła do dźwigania – na schodach zjawił się Michał.

- Tak. To taka chudzinka, że nie mogłem patrzeć, jak się męczyła. To idę po ostatnie pudła, a ty tutaj zostań.

Pognał na dół. Justyna wychyliła się zza barierki.

- Dzięki, Zbyszek. Jak wrócisz, to dostaniesz nagrodę! – wykrzyknęła.

- Że niby jaką? – spytał nagle szatyn.

- Nie interesuj się brat, bo kociej paszczy dostaniesz.

Kubiak fuknął ze złości i strzelił obrażoną minę. Natychmiast mu przeszło, gdy w drzwiach na 3 piętrze  pojawiła się pewna dziewczyna.

- Marta, cześć! – ucieszył się jak głupi na widok szatynki.

Zdziwiona nieco dziewczyna, uśmiechnęła się do przybyszów.

- Eee.. Cześć. Co ty tu, Justynko, robisz? Jeśli szukasz apteki z lekami dla brata, to jest na dole.

- Niezły żart, witaj – przywitała się tamta. – To wygląda na to, że jesteśmy sąsiadami.

- Co ty gadasz? Będziecie mieszkać razem? – dziewczyna zmierzyło rodzeństwo spojrzeniem.

- Tak, właśnie. Chyba użyczysz nam czasem jakiejś szklanki cukru, czy coś? – Michał ostentacyjnym wzrokiem mierzył Martę od góry do dołu.

Jak mieć sąsiadkę, to tylko taką…

- Naturalnie.

Brunetka widząc natarczywe spojrzenia Kubiaka, szybko sprowadziła go na ziemię.

- Bartu, weź zobacz, czy cię czasem w lesie nie ma, co?

- Co? Jak? – zdezorientowany szatyn oderwał wzrok od nowej sąsiadki. – Ja pójdę zamknąć samochód.

- Wszystko z nim w porządku? – spytała młoda mama.

- Musisz mi wybaczyć za niego, takie to nieokrzesane.

- Rozumiem, może jakoś przeżyję.

Obie dziewczyny wpadły w śmiech.

- A Bartman to co? Trzepie sobie przy tych bagażach?

- Słyszałem! – rozległo się na schodach. – Spokojnie, moje panie, wolę oddać się w wasze ręce – strzelał brwiami.

- Ekhem, ekhem – padło z ust Kubiakówny.

- No ale obiecałaś mi nagrodę – interesował się.

- I co w związku z tym? Dostaniesz buziaka – podeszła i cmoknęła policzek chłopaka. – Już.

*

Ostatni sparing czekał chłopaków ze Śląska pod koniec tygodnia. Ciężko trenowali, by wejść w sezon od razu z wysokiego C. Tydzień WSPÓLNEGO mieszkania w jednym bloku był dla Michała możliwością zaobserwowania Marty. Wolał nie wychylać się przed szereg, liczył, że siostra zaprosi sąsiadkę na ich trening, a on będzie miał możliwość pokazania swoich umiejętności i klasy.

- Jusia, wpadniesz jutro do nas na sparing? - szatyn wychylił się zza balustrady.

- Jeśli Lorek tylko wyrazi na to zgodę, to wpadnę. Głupio tak samej, inne kobiety siatkarzy też będą?

- Oj Juśka, to normalny dzień pracy, więc wątpię. Jak chcesz, możesz kogoś zaprosić – zaproponował.

- Ale ja nikogo tutaj prawie nie znam... O! Spytam Martę, może będzie chciała ze mną pójść – olśniło brunetkę.

- To dobry pomysł. Myślę, że chłopcy będą bardzo zadowoleni – przytaknął siostrze.

- Ja myślę, że najbardziej zadowolony, to będziesz ty - mruknęła pod nosem.

-Ja? Proszę Cię, niby dlaczego? - oburzył się nagle przyjmujący.

- Nie żebyś ich mamy nie pożerał wzrokiem za każdym razem, czy coś.

- Justyno Kubiak! Milcz!

*

Marta oglądała z synami bajkę, gdy ktoś zawitał pod ich drzwi. Podniosła się z kanapy, zostawiając w salonie zapatrzonych w telewizor chłopców.

- Cześć, Justyno. Co się do nas sprowadza?

- Szukam faceta na seks, znasz jakiegoś? – zażartowała. - Przyszłam zaprosić was na sparingowy mecz Jastrzębskiego.

- Mam tylko dwóch mężczyzn w moim życiu i są na to za młodzi - uśmiechnęła się. - Co za zaszczyt. Kiedy to?

- Szkoda. Jutro po południu. Błagam Cię, chodź tam ze mną! Do kogo ja będę nadawała?

- Będziesz dopingować brata. Nie mamy żadnych planów...

- No to super! Chłopcy, poznacie jutro nowych wujków. Ciocia zabiera was na mecz, cieszycie się? – zawołała Justyna.

- Naprawdę? - momentalnie pojawili się obok.

- Oczywiście. Obiecałam wam, że zabiorę was na mecz, więc przyszłam się zapytać, czy pójdziecie jutro ze mną?

- Mamo, możemy iść?

- Zgódź się mamo. Idźmy z ciocią Jusią, co?

Dwie pary niebieskich oczu wpatrywało się w rodzicielkę. Odkąd zainteresowali się siatkówką, chcieli coraz częściej chodzić na mecze na żywo. Ich uwadze nie umknął fakt posiadania sąsiadów siatkarzy i istnienia w miejscowości nieopodal drużyny siatkarskiej w Pluslidze. Mogła im odmówić?

- Dobrze szkraby, pójdziemy jutro.

- Dzięki, dzięki, dzięki - rzucili się na matkę.

*

Brunetka z uśmiechem na ustach odpowiadała na niezliczone pytania synów przyjaciółki. Jedną wyprawą sprawiła im mnóstwo radości i czuła się z tym wprost wspaniale. Za nimi kroczyła szatynka z niepokojem spoglądająca na wejście do hali.

- Nie bój się tak, to tylko kilku przystojnych chłopa. Może któryś Ci się spodoba - dodawała otuchy przyjaciółce.

- Przecież byłam już na meczu - mruknęła. - Ale teraz chyba nie powinno mnie tu być.

- Nie pierdziel głupot, chłopcy się cieszą, ty też się uśmiechnij.

- Oni to są w swoim żywiole. Panowie, powoli - krzyknęła za chłopakami biegnącymi w stronę boiska.

- Będą z nich przyszli siatkarze, młodzi, przystojni, utalentowani. Po prostu, mamuśka, dupy się będą za nimi uganiały.

- Ja im dam dupy. Do nauki albo do grania, a nie - zaśmiała się szturchając przyjaciółkę.

- Rozumiem, ale wiesz, jak już sobie kogoś znajdziesz odpowiedniego, czyt. mój brat, to ja poproszę o dziewczynkę, żebym mogła być ciocia pełnoprawną - uroczo się uśmiechnęła, powoli oddalając się od wkurzonej szatynki.

- Jusia! Twój brat to sobie może... - ruszyła wściekła mama, ale wpadła na kogoś.

- Co sobie mogę? - spytał czyjś znajomy głos. Podniosła wzrok i ujrzała oszałamiający uśmiech Michała Kubiaka.

- W nosie podłubać - odepchnęła go.

- Jeszcze mam resztki manier - rzucił niezrażony, chwytając jej rękę do ucałowania.

- Nie wiem, być może i posiadasz - zabrała szybko dłoń.

- Miło, że przyszłaś obejrzeć sąsiada – spoglądał uważnie na dziewczynę.

- Przyszłam ze względu na chłopców, chcieli zobaczyć jak gracie.

- Dzień dobry, wujku - poczuł trącenie od tyłu.

- Cześć Krzysiek, co słychać?

- Będziesz grał?

- Będę, a co, chciałbyś później poodbijać z bratem? – zaproponował przyjmujący.

- Yhy - pokiwał głową. - A możemy? Wujku?

- Nie widzę problemu, ale to po sparignu.

- Serio? Jesteś super. Słyszałeś, Marcin? - chłopiec zawołał brata.

- Nie ma sprawy. Wasza mama wygląda dzisiaj prześlicznie - rzucił niby to do Krzyśka, ale jednocześnie spoglądając na sąsiadkę.

- Nie miałeś czasem grać? - spytała.

- Musiałem pogawędzić z moimi najwspanialszymi kibicami - poczochrał fryzury malców.

- Trener Cię już chyba woła – zauważyła Marta.

- Dziękuję za troskę - rzucił blisko do jej ucha, podbiegając do szkoleniowca.

Zasiadły na trybunach, uważnie obserwując toczący się pojedynek. Nieco niżej siedziała i ona, spotkana całkiem niedawno podczas jednego z meczy Reprezentacji, chuda blondynka. Jako jedyna z grona kobiet siatkarskich przybyła na to spotkanie. Leona Bartmana nie dostrzegły obok niej.

- Widziałam ją ostatnio w przychodni - rzuciła szatynka.

- Może zaszła !- odkryła badawczo brunetka.

- Co ty. Uciekała przed zarazkami od chłopców. Niezły cyrk.

- No chyba by jej nie zeżrali. Jest od nich większa.

- Myślała inaczej. Ale chłopcy odejdźcie, ja przyszłam tylko do dentysty, nie chce być chora - Marta parodiowała wybrankę Bartmana, wymachując rękami.

- Ludzie drodzy, jaka głu...dziwna - poprawiła się Justyna.

- Z 5 razy się przesiadała, aż brakło krzesełek na drugim końcu sali. Także, chyba nie najbystrzejsza. Matko, co tam się dzieje?

Michał ofiarnie skoczył po piłkę za bandy, w ostatniej chwili łapiąc się owych reklam. Ludzie siedzący w pierwszym rzędzie rzucili się mu na ratunek.

- Jezu, Dziku! Szaleniec! Ja kiedyś przez niego zejdę za zawał - Kubiakówna usiadła zdenerwowana na krzesełku.

- Nic mu nie jest? - Marta zerkała w stronę incydentu.

- Będzie żył. Wygląda na to, że tylko się potłukł.

- Już się nim Zbyszek zajmie - uśmiechnęła się.

- Tak pomasuje go całego, oni są nierozłączni. Dziwne, że jeszcze razem nie zamieszkali - zauważyła brunetka.

- Hmm... Zabrzmiało związkiem partnerskim. Źle to brzmi.

- Haha spoko. Oni preferują kobiety. Widzisz ten kipiący w nich testosteron – Jusia wskazała na siatkarzy.

- Widzę, widzę. U Zbyszka zwłaszcza -  młodsza skomentowała piski jego fanek.

- W ogóle nie wiem na co one lecą? On jest taki, taki hmmm… Sama nie wiem jaki...

- Taki seksowny? - podrzuciła ze śmiechem.

- Niech będzie że seksowny - zgodziła się przyjaciółka.

- Ciociu, ciociu, wujek mówił, że możemy odbijać - dopominali się po skończonym spotkaniu.

- Pewnie, że tak. Już do nich idziemy - złapała ich za ręce.

- Sweet boys - rzucił ktoś po angielsku.

- Myślałam, że ja jestem sweet, a co chłopcy - zawiodła się dziewczyna.

- Oczywiście, że jesteś - obok zmaterializował się Bartman. - Ashley nie umie po naszemu.

- Widać, po angielsku też nie najlepiej.  Pomasowałeś mi brata? - troskliwie spytała.

- Wyrobi się. Hmm myślę, że lepsze byłyby kobiece delikatne dłonie. Chyba ty się będziesz musiała nim zająć - uśmiechnął się.

- Oczywiście, że go pomasuje, jeśli będzie miał ochotę. Całkiem nieźle sobie poczynałeś.

- Sam bym nie pogardził takim masażem - strzelił brwiami. - Dzięki za uznanie.

- To musisz poprosić o to swoją kobietę. Na pewno dobrze się tobą zajmie. Nie ma za co.

- Ekhem. Nie sądzę. To już teraz się będziemy widzieć regularnie na meczach?

- Wszystko na to wskazuję, już ja wam będę mocno kibicowała.

-To tylko wygrane nas czekają - błysnął zębami.

- Oby, bo inaczej żadnych buziaków i uścisków nie będzie - zastrzegła.

- Skoro tak, to zacznę już teraz - siatkarz ucałował jej policzek.

- I że to niby ja sobie zasłużyłam?- zaśmiała się.

- Piękna kobieta i siatkówka, to dobre połączenie.

- Oj ty bajerujesz mnie, zupełnie nie potrzebnie.

- Ja? Jakbym śmiał - mrugnął do brunetki.

Dziewczyna myślała, że pewnej blondynce para zaraz wyleci uszami.

- Patrz jak sobie twój brat radzi - chłopak wskazał ręką na Michała odbijającego piłkę z dziećmi.

- No zupełnie jak ich ojczulek, idź do swojej kobiety bo Cię do łózka nie wpuści

- Nadałby się na ojca. Nie martw się, nie grożą mi takie atrakcje - spoważniał na odchodne.

Witajcie :) troszkę czasu upłynęło od ostatniej notki, ale zapewniam was, że teraz będzie znacznie szybciej :) Summer time jak to pięknie brzmi! Nigdy więcej nauki...witaj Dorosły świecie haha. Pozdrawiamy was serdecznie i do usłyszenia wkrótce.